บทที่ 11 เริ่มแข็งข้อ

“แอะอะก็ร้องไห้ คิดว่าเป็นนางเอกหรือไง คิดว่าฉันสงสารเธอหรือไง ไม่มีทาง เธอมันนางปีศาจแม่มด สกปรกโสโคก”

“พอซักที พี่ไนท์จะว่าน้องไปถึงไหน ถ้าน้องเลวน้องชั่วขนาดนั้นก็อย่างมายุ่งกับน้อง”

ความอดทนที่มีมานามถึงคร่าต้องขาดสะบั่น ความอดทนของคนเรามีจุดสิ้นสุดเสมอ เธอทนมามากพอแล้ว บุญคุณก็ส่วนบุญ แม่ของเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ